Terminologia brokerów

Aktywa bazowe to aktywne instrumenty finansowe, które służą jako podstawa do zawierania kontraktów futures lub opcji. Aktywa te mogą być różnego rodzaju, w tym akcje, obligacje, towary, waluty, indeksy i inne instrumenty finansowe. Zawierając transakcje na kontraktach futures lub opcjach, inwestorzy obstawiają przyszłą zmianę ceny aktywów bazowych. Aktywa bazowe determinują wynik transakcji, a ich zachowanie odgrywa kluczową rolę.

Przykłady aktywów bazowych różnią się w zależności od rodzaju kontraktu i rynku. Na przykład w przypadku kontraktów futures na złoto, złoto staje się aktywem bazowym, podczas gdy w przypadku opcji na akcje, odpowiednie akcje pełnią tę rolę. Wykorzystanie aktywów bazowych w instrumentach finansowych pozwala inwestorom dywersyfikować swoje portfele i chronić się przed ryzykiem związanym z wahaniami cen tych aktywów.

Para walutowa jest kluczowym instrumentem na rynku walutowym (Forex) i składa się z dwóch walut – waluty bazowej i waluty kwotowanej. Waluta bazowa odgrywa rolę podstawy handlu, a waluta kwotowana służy do wyrażania wartości waluty bazowej. Przykładem jest para EUR/USD, gdzie euro jest walutą bazową, a dolar amerykański jest walutą kwotowaną. Cena pary walutowej pokazuje, ile waluty kwotowanej jest potrzebne do zakupu jednej jednostki waluty bazowej.

Byki to traderzy lub inwestorzy, którzy przyjmują bardziej optymistyczną postawę na rynku i zakładają, że ceny aktywów wzrosną. Aktywnie handlują w górę, kupując aktywa w nadziei, że ceny wzrosną później. Handel bykami opiera się na wierze w długoterminowe wzmocnienie rynku lub konkretnych aktywów:
Rynek byka charakteryzuje się sytuacją, w której ceny aktywów o ogólnym trendzie rosną przez długi czas. W takich warunkach dominują trendy zwyżkowe, a wielu inwestorów spodziewa się dalszego wzrostu cen. Hossa obejmuje różne rynki finansowe, w tym akcje, towary, waluty itp.

Często hossie towarzyszy zwiększony wolumen obrotu, zaufanie inwestorów i ogólny optymizm co do perspektyw gospodarczych. Inwestorzy mogą stosować strategie kupna aktywów podczas hossy, aby wykorzystać postrzegany wzrost cen.

Należy jednak pamiętać, że hossa nie jest zjawiskiem trwałym, a warunki rynkowe mogą się zmieniać. Okresy hossy i bessy zmieniają się w zależności od różnych czynników, takich jak wskaźniki ekonomiczne, stabilność polityczna, zmiany w globalnym handlu i inne wydarzenia, które mają wpływ na rynki finansowe.

Niedźwiedzie reprezentują traderów lub inwestorów, którzy przyjmują pesymistyczną postawę na rynku i oczekują spadku cen aktywów. Ci uczestnicy rynku aktywnie angażują się w transakcje spadkowe, sprzedając aktywa w nadziei, że ceny następnie spadną. Handel niedźwiedziami opiera się na założeniu długoterminowego osłabienia rynku lub określonego aktywa.

Rynek niedźwiedzia:

Rynek niedźwiedzia charakteryzuje się sytuacją, w której ceny aktywów generalnie spadają przez długi okres czasu. Na rynku niedźwiedzia dominują pesymistyczne nastroje, a inwestorzy oczekują, że ceny będą nadal spadać. Rynek niedźwiedzia obejmuje różne rynki finansowe, w tym akcje, towary, waluty i inne.

Podczas bessy inwestorzy często podejmują działania mające na celu ochronę swoich portfeli, takie jak sprzedaż akcji, przejście na bardziej konserwatywne inwestycje lub stosowanie strategii pozwalających na czerpanie zysków z niższych cen. Okresy bessy mogą być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak spowolnienie gospodarcze, niestabilność geopolityczna, pogarszające się wyniki finansowe i inne.

Ważne jest, aby pamiętać, że warunki rynkowe stale się zmieniają, a po okresie bessy może nastąpić okres hossy i odwrotnie. Ważne jest, aby inwestorzy monitorowali zmiany warunków gospodarczych i finansowych w celu podejmowania świadomych decyzji dotyczących ich inwestycji.

Pary walutowe występują w formie terminowej (np. EUR/USD) i odwrotnej (np. USD/JPY). Inwestorzy na rynku walutowym wykorzystują pary walutowe do kupna i sprzedaży, a zrozumienie dynamiki ich wartości pomaga im podejmować decyzje dotyczące handlu i inwestowania na rynku Forex.

Oferta stanowi jedną z dwóch głównych cen w każdej transakcji handlowej i odzwierciedla maksymalną cenę, po której kupujący jest skłonny nabyć dany składnik aktywów. Termin ten znany jest również jako cena bid. Gdy trader lub inwestor zamierza nabyć aktywa, składa ofertę, wskazując najwyższą kwotę, jaką jest skłonny zapłacić za te aktywa.

Proces handlowy zazwyczaj obejmuje dwie główne ceny: bid (cena kupna) i ask (cena sprzedaży). Ceny bid i ask składają się na spread cenowy – różnicę między ceną, po której kupujący jest skłonny kupić, a ceną, po której sprzedający jest skłonny sprzedać. Ważne jest, aby pamiętać, że bid jest zawsze niższa niż ask.

Przykład:

Załóżmy, że aktualna cena aktywa wynosi 50 USD. Jeśli inwestor złoży ofertę kupna tego aktywa po cenie 48 USD, jego oferta stanie się widoczna na rynku jako maksymalna cena, po której jest skłonny kupić aktywa. Jeśli inny inwestor zgodzi się sprzedać aktywa za 48 USD lub mniej, zawierana jest transakcja.

Ważne jest, aby pamiętać, że oferta może ulec zmianie w zależności od warunków rynkowych i strategii inwestora. Oferty kupna i sprzedaży dostarczają informacji o płynności i aktualnych trendach na rynku, które są kluczowymi elementami w określaniu ceny aktywów w danym momencie.

Ask jest jedną z dwóch głównych cen w każdej transakcji handlowej i odnosi się do minimalnej ceny, za którą sprzedający jest skłonny sprzedać dany składnik aktywów. Termin ten znany jest również jako „cena bid”. Kiedy trader lub inwestor zamierza sprzedać aktywa, ustala cenę ask, wskazując najniższą kwotę, jaką jest skłonny zaakceptować za swoje aktywa.

Proces handlowy zazwyczaj obejmuje dwie główne ceny: bid (cena kupna) i ask (cena sprzedaży). Różnica pomiędzy cenami bid i ask nazywana jest spreadem cenowym, przy czym cena ask jest zawsze wyższa od ceny bid.

Przykład:

Załóżmy, że aktywa mają bieżącą cenę 50 USD. Jeśli inwestor ustawi cenę ask na sprzedaż tego aktywa po cenie 52 USD, jego cena ask staje się widoczna na rynku jako minimalna cena, po której jest on skłonny sprzedać aktywa. Jeśli inny inwestor zgodzi się kupić aktywa za 52 USD lub więcej, zawierana jest transakcja.

Należy zauważyć, że cena ask może ulec zmianie w zależności od warunków rynkowych i strategii sprzedającego. Ask i bid dostarczają informacji o płynności i aktualnych trendach na rynku, będąc kluczowymi elementami do określenia ceny aktywów w danym momencie. Służą one również jako podstawa do obliczania spreadu cenowego, który może służyć jako wskaźnik zmienności i aktywności na rynku.

Spread to różnica między ceną kupna (bid) a ceną sprzedaży (ask) na rynku. Wskaźnik ten odgrywa ważną rolę w ocenie płynności i stopnia rzadkości zleceń rynkowych. Spread jest mierzony w pipsach, procentach lub dolarach w zależności od rodzaju aktywów i platformy transakcyjnej.

Cena kupna (bid): Jest to maksymalna cena, za którą kupujący jest skłonny kupić aktywa.

Cena Ask: Jest to minimalna cena, za którą sprzedający jest skłonny sprzedać aktywa.

Obliczanie spreadu:

Spread=Cena oferty(ask)-Cena Ask(bid)

Spread=Cena oferty (ask)-Cena zapytania (bid).

Przykład:

Załóżmy, że aktywa mają bieżącą cenę kupna (bid) 50 USD i cenę sprzedaży (ask) 52 USD. Wtedy różnica między nimi (spread) będzie równa 2 USD.

Spread jest ważnym wskaźnikiem dla inwestorów, ponieważ odzwierciedla stopień płynności i koszty transakcji na rynku. Mniejszy spread zazwyczaj wskazuje na bardziej płynny rynek, co ułatwia zawieranie transakcji. Większy spread może być związany z niską płynnością lub wyższymi kosztami transakcyjnymi. Inwestorzy mogą wykorzystywać informacje o spreadach do oceny bieżących warunków rynkowych, wyboru najlepszego czasu na wejście lub wyjście z transakcji oraz podejmowania decyzji handlowych.

Kontrakt futures to standardowa umowa pomiędzy dwiema stronami, które zobowiązują się do kupna lub sprzedaży określonej ilości aktywów po ustalonej cenie w przyszłości. Ten finansowy instrument pochodny umożliwia ochronę przed ryzykiem wahań cen i spekulacji na temat zmian cen aktywów.

Główne elementy kontraktu futures obejmują aktywa (do których odnosi się kontrakt), cenę (ustaloną w momencie zawarcia kontraktu), termin (datę wygaśnięcia kontraktu), wielkość kontraktu (ilość aktywów) oraz depozyt zabezpieczający (zabezpieczenie w momencie otwarcia pozycji).

Zastosowanie kontraktów futures obejmuje hedging (ochrona przed niekorzystnymi zmianami cen), spekulację (zarabianie pieniędzy na zmianach cen) i arbitraż (czerpanie zysków z różnic cenowych między rynkami lub kontraktami). Kontrakty te są przedmiotem obrotu na zorganizowanych giełdach, co zapewnia ich standaryzację i płynność.

Dźwignia finansowa (lub „lewar”) w finansach i handlu jest instrumentem finansowym, który pozwala inwestorom na zwiększenie ich pozycji przy użyciu pożyczonych środków od brokera. Pozwala to na zwiększenie potencjalnych zysków, ale wiąże się ze zwiększonym ryzykiem straty.

Główne cechy dźwigni finansowej obejmują proporcję (stosunek środków własnych do pożyczonych), pożyczone środki (dostarczone przez brokera) i depozyt zabezpieczający (proporcja środków własnych wymaganych do handlu). Przykład dźwigni finansowej: mając 1000 USD kapitału i dźwignię 50:1, inwestor może kontrolować pozycję o wartości 50 000 USD.

Korzyści z dźwigni finansowej obejmują zwiększony potencjał zysku i dostęp do rynków dla traderów z ograniczonymi środkami. Istnieje jednak ryzyko, takie jak zwiększone straty i możliwość wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego przez brokera.

Depozyt zabezpieczający to część osobistych środków uczestnika rynku, która musi zostać zdeponowana w celu otwarcia i utrzymania pozycji handlowej. Działa jako zabezpieczenie i gwarancja wypełnienia zobowiązań finansowych tradera wobec brokera, szczególnie w przypadku korzystania z dźwigni finansowej.

Główne elementy depozytu zabezpieczającego obejmują depozyt początkowy (wymagany do otwarcia pozycji) i depozyt zabezpieczający (minimalna kwota do utrzymania pozycji). Przykład wykorzystania depozytu zabezpieczającego: przy kapitale własnym w wysokości 1 000 USD i dźwigni 10:1, początkowy depozyt zabezpieczający do otwarcia pozycji o wartości 10 000 USD może wynosić 1 000 USD.

Depozyt zabezpieczający odgrywa ważną rolę w egzekwowaniu zobowiązań, zarządzaniu ryzykiem i zapobieganiu dodatkowym stratom poprzez wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Jego wykorzystanie wymaga starannego zarządzania i dopasowania do możliwości finansowych tradera.

Stop Loss to zlecenie ochronne, które inwestor ustawia w celu automatycznego zamknięcia pozycji handlowej, gdy cena aktywa osiągnie określony poziom. Zlecenie to pomaga zminimalizować straty i zapobiega dodatkowym stratom w przypadku niekorzystnych zmian warunków rynkowych.

Główne cechy Stop Loss obejmują poziom docelowy, na którym Stop Loss jest ustawiony, aktywację po osiągnięciu poziomu wyzwalania, wykonanie po cenie rynkowej i jego rolę w minimalizowaniu strat.

Korzystanie ze Stop Loss w strategii handlowej pomaga zarządzać ryzykiem, unikać emocjonalnych decyzji w stresujących sytuacjach i strukturyzować operacje handlowe. Inwestorom zaleca się ostrożne korzystanie ze Stop Loss, biorąc pod uwagę zmienność rynku i ich cele finansowe.

Stop Loss to zlecenie ochronne, które inwestor ustawia w celu automatycznego zamknięcia pozycji handlowej, gdy cena aktywa osiągnie określony poziom. Zlecenie to pomaga zminimalizować straty i zapobiega dodatkowym stratom w przypadku niekorzystnych zmian warunków rynkowych.

Główne cechy Stop Loss obejmują poziom docelowy, na którym Stop Loss jest ustawiony, aktywację po osiągnięciu poziomu wyzwalania, wykonanie po cenie rynkowej i jego rolę w minimalizowaniu strat.

Korzystanie ze Stop Loss w strategii handlowej pomaga zarządzać ryzykiem, unikać emocjonalnych decyzji w stresujących sytuacjach i strukturyzować operacje handlowe. Inwestorom zaleca się ostrożne korzystanie ze Stop Loss, biorąc pod uwagę zmienność rynku i ich cele finansowe

Take Profit to rodzaj zlecenia, które inwestor ustawia w celu automatycznego zamknięcia pozycji handlowej po osiągnięciu określonego poziomu ceny. Zlecenie to daje inwestorowi możliwość uzyskania pozytywnych wyników i zamknięcia transakcji po z góry określonej cenie, zanim warunki rynkowe zmienią się w niekorzystnym kierunku.

Główne cechy Take Profit obejmują ustalenie docelowego poziomu zysku, który jest określany przez tradera na podstawie analizy technicznej, poziomów wsparcia i oporu, a także innych czynników. Po osiągnięciu ustalonego poziomu ceny, zlecenie Take Profit jest automatycznie realizowane, co prowadzi do zamknięcia transakcji i ustalenia zysku.

Take Profit odgrywa kluczową rolę w planowaniu operacji handlowych, zapewnia psychologiczną satysfakcję poprzez zamykanie zyskownych transakcji i pomaga traderowi skutecznie zarządzać swoim portfelem, równoważąc potencjalne zyski i straty.

Terminal handlowy to wyspecjalizowana aplikacja komputerowa przeznaczona do transakcji finansowych i handlu akcjami. Terminale te zapewniają inwestorom dostęp do różnych informacji rynkowych, narzędzi analitycznych i możliwość handlu bezpośrednio z komputera lub urządzenia mobilnego.

Główne cechy terminala handlowego obejmują intuicyjny interfejs z wykresami cen i narzędziami analitycznymi, zapewniający aktualne informacje rynkowe, dostęp do różnych instrumentów handlowych, możliwość składania różnego rodzaju zleceń i natychmiastową realizację transakcji. Terminale handlowe zapewniają również narzędzia analityczne, zarządzanie portfelem i kanały informacyjne, aby informować inwestorów o bieżących wydarzeniach rynkowych.

Przykłady popularnych terminali handlowych obejmują MetaTrader 4 i MetaTrader 5 do handlu na rynku Forex i CFD, Thinkorswim do handlu akcjami, opcjami i kontraktami futures, Bloomberg Terminal dla profesjonalnych traderów i inwestorów oraz E*TRADE do handlu akcjami, opcjami i innymi instrumentami finansowymi. Terminale handlowe zapewniają wszystkie niezbędne funkcje do udanego handlu giełdowego w nowoczesnym środowisku finansowym.

• Trend wzrostowy (byczy):
  • Ceny rosną.
  • Nowe szczyty powstają okresowo.
  • Minimalne punkty również najczęściej rosną.

• Trend spadkowy (niedźwiedzi):
  • Ceny spadają.
  • Okresowo tworzą się nowe najniższe punkty.
  • Najczęściej zmniejszana jest również maksymalna liczba punktów.

• Trend boczny (poziomy):
  • Ceny oscylują wokół względnie stałego poziomu.
  • Nie ma jasnego kierunku ruchów cen.
  • Maksymalna i minimalna liczba punktów może różnić się w wąskim zakresie.

• Linie trendu:
  • Graficzne przedstawienie trendu za pomocą linii łączących najwyższe i najniższe ceny

• Średnie kroczące:
  • Wskaźnik wygładzający dane cenowe i tworzący linię trendu.

• Wskaźniki siły trendu:
  • Zmierz siłę i stabilność trendu.

• Wskaźniki głośności:
  • Analiza wolumenu obrotu jako wskaźnik trendu.

• Trend jest Twoim przyjacielem:
  • Podstawowa strategia opiera się na założeniu kontynuacji obecnego trendu.

• Potwierdzenie trendu:
  • Korzystanie z różnych narzędzi i wskaźników w celu potwierdzenia obecności trendu.

• Zawarcie transakcji w kierunku trendu:
  • Otwieranie transakcji zgodnie z bieżącym kierunkiem trendu.

• Ochrona przed ryzykiem:
  • Używaj funkcji stop loss i realizacji zysków, aby zarządzać ryzykiem i chronić zyski.

• Monitorowanie zmian trendu:
  • Regularne monitorowanie sytuacji rynkowej w celu identyfikacji ewentualnych zmian trendu.

• Brak jednoznacznego kierunku:
  • Główną cechą mieszkania jest brak wyraźnej tendencji wzrostowej lub spadkowej na rynku. Ceny oscylują wokół poziomów wsparcia i oporu.

• Poziomy poziome:
  • Ceny tworzą poziome poziomy wsparcia i oporu, pomiędzy którymi waha się rynek.

• Niska zmienność:
  • Podczas ruchów bocznych zmienność rynku jest zwykle niższa niż w okresach trendu.

• Skłonność do zmian:
  • Płaski rynek może w każdej chwili zamienić się w ruch trendu, dlatego inwestorzy uważnie monitorują sygnały zmian w dynamice rynku.

• Limity zakresu:
  • Handlowcy używają poziomów wsparcia i oporu, aby określić granice zakresu podczas ruchów bocznych.

• Wskaźniki oscylatora:
  • Wskaźniki takie jak RSI (wskaźnik siły względnej), oscylator stochastyczny i inne można wykorzystać do identyfikacji okresów niskiej zmienności i możliwych punktów zwrotnych.

• Wolumen transakcji:
  • Analiza wolumenu obrotu może również pomóc w określeniu okresów płaskich.

• Czas trwania:
  • Czas trwania przedziału czasowego może wahać się od kilku sekund do kilku lat, w zależności od wyboru inwestora i celów analizy.

• Typ grafiki:
  • Przedział czasowy określa sposób prezentacji informacji o cenie na wykresie. Na przykład w przypadku krótkoterminowych przedziałów czasowych (takich jak 1 minuta lub 5 minut) wykresy świecowe służą do wyświetlania cen w każdym przedziale czasowym.

• Rozwiązania handlowe:
  • Różne ramy czasowe mogą prowadzić do różnych decyzji handlowych. Na przykład inwestorzy krótkoterminowi mogą preferować krótsze ramy czasowe, aby szybko reagować na zmiany cen, podczas gdy inwestorzy długoterminowi mogą korzystać z interwałów dziennych lub tygodniowych.

• Zmienność:
  • Przedziały czasowe mogą również wpływać na zmienność rynku. Krótkoterminowe ramy czasowe mogą być bardziej podatne na krótkoterminowe wahania, natomiast długoterminowe ramy czasowe mogą wykazywać bardziej spójne trendy.

• 1-minuta (M1)
• 5 minut (M5)
• 15 minut (M15)
• 1 godzina (1 połowa)
• Codziennie (D1)
• Co tydzień (W1)
• Miesięcznie (MN)

• Potwierdzenie trendu:
  • Analiza cen w różnych ramach czasowych może pomóc w potwierdzeniu obecności trendu na rynku.

• Wyszukaj punkty wejściowe i wyjściowe:
  • Ramy czasowe można wykorzystać do określenia optymalnych punktów wejścia i wyjścia dla transakcji w zależności od strategii handlowej.

• Wyznaczanie poziomów wsparcia i oporu:
  • Analiza ram czasowych pomaga zidentyfikować poziomy wsparcia i oporu.

• Zarządzanie ryzykiem:
  • Ramy czasowe mogą wpływać na poziom ryzyka, a inwestorzy mogą dostosowywać swoje strategie zarządzania ryzykiem zgodnie z wybranymi ramami czasowymi.

• Duża zmienność:
  • Gwałtowne zmiany cen: w okresach dużej zmienności występują szybkie i znaczące zmiany cen w szerokim zakresie.
  • Ostre skoki cen: wykresy cen mogą przedstawiać gwałtowne wzrosty i spadki, przedstawiając inwestorom zarówno ryzyko, jak i możliwości.

• Niska zmienność:
  • Powolny ruch cen: w okresach małej zmienności ceny poruszają się powoli, a rynek staje się bardziej stabilny.
  • Brak skoków: ostre i duże zmiany cen stają się mniej prawdopodobne, co może być atrakcyjne dla strategii konserwatywnych.

• Odchylenie standardowe: mierzy różnicę cen w stosunku do ich średniej.
• Indeks zmienności (VIX): mierzy oczekiwaną zmienność na rynku amerykańskim i służy jako wskaźnik niepokoju inwestorów.
• True Range (TR): określa maksymalną różnicę między obecną ceną najwyższą i najniższą oraz obecną ceną najwyższą i poprzednią ceną zamkniętą.

• Definicja ryzyka: Wysoka zmienność stwarza ryzyko, ale stwarza także możliwości osiągnięcia zysku. Niska zmienność może być atrakcyjna w przypadku bardziej konserwatywnych strategii.
• Wybór strategii: Traderzy mogą dostosowywać swoje strategie w zależności od bieżącego poziomu zmienności, preferując strategie krótkoterminowe w okresach dużej zmienności i strategie długoterminowe w okresach niskiej zmienności.
• Określanie punktów wejścia i wyjścia: Znajomość poziomu zmienności pomaga inwestorom określić optymalny poziom stop-loss i take-profit.

• Zapobieganie spadkom cen: poziom wsparcia służy jako bariera zapobiegająca spadnięciu składnika aktywów poniżej określonego poziomu.
• Większy popyt: na poziomie wsparcia zwykle występuje zwiększone zainteresowanie kupujących, co można postrzegać jako okazję do zajęcia pozycji.

• Zapobieganie wzrostowi cen: poziom oporu służy jako bariera uniemożliwiająca wzrost wartości aktywów powyżej pewnego poziomu.
• Zwiększenie podaży: na poziomie oporu zwykle wzrasta zainteresowanie ze strony sprzedawców, co można postrzegać jako okazję do zamknięcia pozycji lub sprzedaży.

• Punkty wejścia i wyjścia: poziomy wsparcia i oporu można wykorzystać do określenia optymalnych punktów wejścia i wyjścia dla transakcji.
• Stop Loss i Take Profit: Określenie poziomów stop loss (ochrona przed stratami) i take profit (realizacja zysków) w oparciu o poziomy wsparcia i oporu.
• Potwierdzenie trendu: przełamanie poziomów wsparcia lub oporu może służyć jako wskaźnik zmiany bieżącego trendu.
• Sygnały systemu transakcyjnego: niektóre systemy transakcyjne opierają się wyłącznie na dynamice cen w stosunku do poziomów wsparcia i oporu.

• Efekt wiosny: kiedy ceny osiągną poziom wsparcia, popyt na aktywa wzrasta, a ceny, jakby odbijając się od „wiosny”, zaczynają rosnąć.
• Wiele dotknięć: poziom wsparcia zwykle nie jest statyczny; potwierdzają to powtarzające się dotknięcia, gdy ceny wielokrotnie spadają do tego poziomu i oddalają się od niego.

• Poziomy psychologiczne: Liczby zakończone okrągłymi liczbami często stają się poziomami wsparcia ze względu na psychologiczną percepcję traderów.
• Poprzednie minima: wcześniej osiągnięte minima mogą stać się poziomami wsparcia, ponieważ inwestorzy spodziewają się zwiększonego popytu na te poziomy.

• Punkty wejścia: wielu traderów korzysta z poziomów wsparcia, aby określić optymalne punkty wejścia dla transakcji.
• Poziomy Stop Loss: Poziom wsparcia może również służyć jako definicja poziomu Stop Loss, który zapobiega stratom w przypadku przekroczenia poziomu.
• Potwierdzenie trendu: ceny utrzymujące się na poziomie wsparcia mogą potwierdzić obecny trend wzrostowy.

• Szklany sufit: gdy ceny osiągają poziom oporu, wzrost spowalnia, a ceny często nie przekraczają tego poziomu.
• Wielokrotne dotknięcia: poziom oporu jest potwierdzany przez wielokrotne dotknięcia, gdy ceny kilkakrotnie wzrosną do tego poziomu i nie uda im się go pokonać.

• Poziomy psychologiczne: Liczby kończące się okrągłymi liczbami często stają się poziomami oporu ze względu na psychologiczną percepcję traderów.
• Poprzednie maksima: wcześniej osiągnięte maksima mogą stać się poziomami oporu, ponieważ inwestorzy spodziewają się zwiększonej podaży na tych poziomach.

• Punkty wejścia i wyjścia: Traderzy często używają poziomów oporu, aby określić optymalne punkty wejścia i wyjścia dla transakcji.
• Poziomy Stop Loss: Poziom oporu może również służyć jako definicja poziomu Stop Loss, który zapobiega stratom w przypadku przekroczenia poziomu.
• Potwierdzenie trendu: przebicie poziomu oporu może służyć jako wskaźnik zmiany obecnego trendu spadkowego.

• Wzór matematyczny: Wskaźniki opierają się na wzorach matematycznych obejmujących dane dotyczące cen, wolumenu lub innych parametrów rynkowych.
• Prezentacja graficzna: wyniki wskaźników są wyświetlane na wykresach w postaci linii, histogramów lub innych elementów graficznych.
• Sygnały i poziomy: Wskaźniki mogą generować sygnały kupna, sprzedaży oraz wykupienia lub wyprzedania na rynku.

• SMA (prosta średnia ruchoma): wskaźnik wyświetlający średnią cenę składnika aktywów w danym okresie w celu określenia bieżącego kierunku trendu.
• RSI (wskaźnik siły względnej): ocenia prędkość i zmiany cen, pomagając zidentyfikować warunki rynkowe wykupienia lub wyprzedania.
• MACD (zbieżność/rozbieżność średniej ruchomej): pomaga określić siłę i kierunek trendu oraz zapewnia sygnały kupna i sprzedaży.
• Wstęgi Bollingera: oceń zmienność rynku, pokazując, jak bardzo ceny odbiegły od średniej kroczącej.

• Punkty wejścia i wyjścia: Wskaźniki służą do określenia optymalnych punktów wejścia i wyjścia dla transakcji.
• Potwierdzenie trendu: można wykorzystać do potwierdzenia istniejącego trendu lub zidentyfikowania możliwych zmian w kierunku rynku.
• Zarządzanie ryzykiem: pomaga określić poziomy stop-loss i take-profit, a także ocenić ryzyko i możliwości.

• Otwarcie na zakup: Pozycja długa jest otwierana, gdy inwestor kupuje aktywa w nadziei na ich przyszły wzrost.
• Cel – wzrost ceny: głównym celem pozycji długiej jest zarabianie pieniędzy na wzroście ceny aktywów.
• Strata na spadających cenach: jeśli ceny zaczną spadać, inwestor zajmujący pozycję długą może ponieść straty.
• Zamykanie pozycji: Pozycja długa zostaje zamknięta, gdy inwestor zdecyduje się sprzedać aktywa, blokując zyski lub ograniczając straty.

• Otwarcie pozycji: Trader kupuje 100 akcji Spółki X po cenie 50 USD za akcję, otwierając pozycję długą.
• Wzrost ceny: cena akcji spółki X wzrasta do 60 dolarów za akcję.
• Zamykanie pozycji: inwestor decyduje się sprzedać swoje 100 akcji po aktualnej cenie 60 USD, osiągając zysk.

• Rynki z trendami: Długie pozycje są zwykle używane w warunkach ustalonego trendu wzrostowego na rynku.
• Inwestycje długoterminowe: inwestorzy mogą zajmować długie pozycje, aby utrzymywać aktywa przez dłuższy czas.
• Połączenie z innymi strategiami: Traderzy mogą łączyć długie pozycje z innymi strategiami, takimi jak stosowanie zleceń stop loss i realizacji zysków.

• Potencjalne straty: inwestorzy z długimi pozycjami narażają się na ryzyko utraty środków w przypadku spadku cen.
• Różnorodność: długie pozycje mogą być częścią strategii dywersyfikacji portfela.
• Dokładna analiza: inwestorzy powinni przeprowadzić dokładną analizę rynku i czynników fundamentalnych przed otwarciem pozycji długiej.

• Sprzedaż: krótka pozycja jest otwierana, gdy inwestor sprzedaje składnik aktywów w przekonaniu, że jego cena spadnie.
• Cel – spadek ceny: głównym celem krótkiej pozycji jest zarobienie pieniędzy na spadku ceny aktywa.
• Straty w przypadku wzrostu cen: jeśli cena aktywa zacznie rosnąć, inwestor zajmujący pozycję krótką może ponieść straty.
• Zamknięcie pozycji: Krótka pozycja zostaje zamknięta, gdy inwestor zdecyduje się odkupić aktywa, blokując zyski lub ograniczając straty.

• Otwieranie pozycji: Trader sprzedaje 100 akcji Spółki Y po cenie 70 USD za akcję, otwierając pozycję krótką.
• Spadek cen: cena akcji spółki Y spada do 60 dolarów za akcję.
• Zamykanie pozycji: inwestor decyduje się kupić 100 akcji po aktualnej cenie 60 USD, osiągając zysk.

• Rynki z tendencją: krótkie pozycje są zajmowane w warunkach ustalonej tendencji spadkowej na rynku.
• Wykorzystanie dźwigni: inwestorzy mogą wykorzystać dźwignię, aby zwiększyć potencjał zarobkowy krótkich pozycji.
• Zabezpieczenie: inwestorzy mogą wykorzystywać pozycje krótkie w celu zabezpieczenia swoich inwestycji długoterminowych.

• Nieograniczone straty: potencjalne straty na krótkich pozycjach mogą teoretycznie być nieograniczone, ponieważ cena aktywów może rosnąć w nieskończoność.
• Trudność w prognozowaniu: przewidywanie spadków cen może być trudne, dlatego inwestorzy powinni zachować ostrożność podczas zajmowania krótkich pozycji.
• Ryzyko dźwigni: stosowanie dźwigni na krótkich pozycjach może zwiększyć ryzyko, ponieważ zwiększają się również straty.

• Normalne luki: powstają w wyniku naturalnych zmian podaży i popytu na rynku. Może wynikać z wiadomości, wydarzeń, decyzji firmy itp.
• Luki w trendzie wzrostowym i spadkowym: Luki mogą się wypełnić (ceny powracają do poziomu zamknięcia luki) lub pozostać otwarte, co może wskazywać na siłę trendu.
• Luki egzotyczne: powstają w wyniku różnych zdarzeń, takich jak wypłata dywidendy, informacje poufne, a nawet kryzysy geopolityczne.

• Wiadomości i wydarzenia: Nagłe wiadomości lub wydarzenia, które mają miejsce podczas chwilowego braku handlu, mogą spowodować lukę po otwarciu rynku.
• Większa zmienność: w okresach zwiększonej zmienności, na przykład w wyniku ważnych wydarzeń, luki mogą być większe.

• Handel lukami: inwestorzy mogą aktywnie wykorzystywać luki w handlu, chcąc czerpać zyski z szybkich korekt cen.
• Zanikanie luki: Traderzy mogą zastosować strategię zanikania, zakładając, że luka zostanie wypełniona i handlując w kierunku zamknięcia luki.

• Wypełnianie luki: w niektórych przypadkach luka może zostać wypełniona, gdy ceny powrócą do poziomu zamknięcia luki podczas kolejnych sesji handlowych.
• Luka pozostawiona otwarta: czasami luka pozostaje otwarta, co może wskazywać na siłę trendu i brak odwrotnego ruchu cen.

• Skoki cen: lukom mogą towarzyszyć skoki cen, które mogą prowadzić do znacznych zmian wartości aktywów.
• Słaba płynność: po otwarciu rynku płynność może być niska, co zwiększa ryzyko dla inwestorów.
• Niepewność: luki mogą wynikać z nieoczekiwanych zdarzeń, a ich kierunek i wpływ często trudno przewidzieć.

• Brak dolara amerykańskiego: krzyżowe pary walutowe nie obejmują dolara amerykańskiego, co odróżnia je od głównych par.
• Niższa płynność: pary walutowe mają zwykle niższą płynność w porównaniu z parami głównymi ze względu na ogólnie niższe wolumeny transakcji.

• Występowanie dolara amerykańskiego: wszystkie główne pary obejmują dolara amerykańskiego w połączeniu z inną główną walutą, służącą jako waluta bazowa lub kwotowana.
• Wysoka płynność: główne pary charakteryzują się dużą płynnością i wolumenem obrotu, co czyni je atrakcyjnymi dla wielu traderów.
• Stabilne trendy: zazwyczaj główne pary charakteryzują się bardziej stabilnymi trendami i przewidywalnym zachowaniem.

• EUR/USD (euro do dolara amerykańskiego)
• USD/JPY (dolar amerykański do jena japońskiego)
• GBP/USD (funt brytyjski do dolara amerykańskiego)
• USD/CHF (dolar amerykański do franka szwajcarskiego)
• AUD/USD (dolar australijski do dolara amerykańskiego)
• USD/CAD (dolar amerykański do dolara kanadyjskiego)

• Skład:
  • Pary walutowe: obejmują dwie waluty z wyjątkiem dolara amerykańskiego.
  • Główne pary: obejmują dolara amerykańskiego w połączeniu z inną główną walutą.

• Płynność:
  • Pary walutowe: mogą mieć niższą płynność.
  • Główne pary: charakteryzują się dużą płynnością i wolumenem obrotu.

• Przykłady:
  • Pary walutowe: EUR/GBP, AUD/JPY.
  • Główne pary: EUR/USD, USD/JPY.

• Możliwości handlowe:
  • Pary walutowe: zapewniają inwestorom różnorodne opcje, gdy dolar amerykański nie jest dostępny.
  • Główne pary: mają stabilne trendy i często przyciągają uwagę traderów.

• Płynność i gwarancja handlu: animatorzy rynku zapewniają płynność rynkowi, ułatwiając zawieranie transakcji bez znaczącego wpływu na ceny.
• Ceny i spread: ustalają ceny aktywów, tworząc spread i zarabiając na różnicy cen.
• Wygładzanie wahań na rynku: animatorzy rynku są w stanie złagodzić wahania rynku, zapobiegając skokom cen poprzez swoje aktywne uczestnictwo.
• Określanie aktualnych cen: aktywny udział animatorów rynku pomaga w ustaleniu aktualnych cen aktywów.
• Aktywne uczestnictwo w handlu: animatorzy rynku aktywnie uczestniczą w handlu, zapewniając płynność i chęć dokonywania zakupów i sprzedaży w dużych ilościach.

• Banki krajowe: banki centralne mogą pełnić rolę animatorów rynku dla swoich walut krajowych.
• Banki inwestycyjne: duże banki inwestycyjne pełnią rolę animatorów rynku na różnych rynkach finansowych.
• Firmy finansowe: niektóre firmy finansowe specjalizujące się w handlu są również animatorami rynku.

• Konflikt interesów:
  • Może wystąpić konflikt interesów, ponieważ animatorzy rynku mogą mieć własne pozycje na rynku i zarabiać na różnicach cen.

• Manipulacja rynkiem:
  • Niektórym animatorom rynku mogą zostać postawione zarzuty manipulacji na rynku, w tym ustalania sztucznych cen.

• Koncentracja władzy:
  • Działanie dużych animatorów rynku może prowadzić do koncentracji władzy w rękach ograniczonej liczby uczestników rynku.